You can download it over here (pdf, 5mb)
It's in Dutch with a summary in English and it's called:
Representation of a representation:
Vertaalslagen van de fragmentatie(r)evolutie
dinsdag 16 augustus 2011
Supportive Narrative
So, finally it's finished!
You can download it over here (pdf, 5mb)
It's in Dutch with a summary in English and it's called:
Representation of a representation:
Vertaalslagen van de fragmentatie(r)evolutie
You can download it over here (pdf, 5mb)
It's in Dutch with a summary in English and it's called:
Representation of a representation:
Vertaalslagen van de fragmentatie(r)evolutie
maandag 4 april 2011
Ganzfeld effect
Okay, I just did this test, as I wanted to see that when we experience wholeness with our senses, our brain puts that wholeness in to fragments still. I just used a blank paper as a mask, the buzzing sound of my computer as a background noise, a white halogen lamp above my head and simply laid down. Soon I began seeing things: patterns, geometrical forms, different colours, various shapes that almost became figurative, and it was all moving. So I figured it is an easy way to start hallucinating.
Last year I was in Unna, Germany, encountered this work by James Turrell, inspired by Ganzfeld and felt a little betrayed, because I wanted to make something like that; sometime before I got inspired by a snowy landscape. The work was very intruiging though. So today I started searching on how to create such an effect in different ways. I also encountered the work Zee by Kurt Hentschlaeger: a space full of dense fog with stroboscopic light. It was exposed on STRP a couple of years ago, and while I was there at the time, I remember it being closed for the day. Anyway, today I found out it all traces back to the Ganzfeld effect that I just experienced.
From Wiki:
Last year I was in Unna, Germany, encountered this work by James Turrell, inspired by Ganzfeld and felt a little betrayed, because I wanted to make something like that; sometime before I got inspired by a snowy landscape. The work was very intruiging though. So today I started searching on how to create such an effect in different ways. I also encountered the work Zee by Kurt Hentschlaeger: a space full of dense fog with stroboscopic light. It was exposed on STRP a couple of years ago, and while I was there at the time, I remember it being closed for the day. Anyway, today I found out it all traces back to the Ganzfeld effect that I just experienced.
From Wiki:
In the 1930s, research by psychologist Wolfgang Metzger established that when subjects gazed into a featureless field of vision they consistently hallucinated and their electroencephalograms changed.
The Ganzfeld effect is the result of the brain amplifying neural noise in order to look for the missing visual signals. The noise is interpreted in the higher visual cortex, and gives rise to hallucinations. This is similar to dream production because of the brain's state of sensory deprivation during sleep.
The Ganzfeld effect has been reported since ancient times. The adepts of Pythagoras retreated to pitch black caves to receive wisdom through their visions[2], known as the prisoner's cinema. Miners trapped by accidents in mines frequently reported hallucinations, visions and seeing ghosts when they were in the pitch dark for days. Arctic explorers seeing nothing but featureless landscape of white snow for a long time also reported hallucinations and an altered state of mind.
The effect is a component of a Ganzfeld experiment, a technique used in the field of parapsychology.
The artist James Turrell (partly inspired by clear blue skies) has created many such "Ganzfelds" throughout his oeuvre.
zondag 3 april 2011
De transparante samenleving?
Stukken uit "De transparante samenleving" van Gianni Vattimo.
Een alomvattend historisch verhaal als 'de geschiedenis' blijkt niet meer dan een ideologische illusie. Verschillende standpunten werden ingenomen. Modern-zijn wordt zo niet langer als richtinggevende waarde beschouwd. Het postmoderne denken deed daarmee van zich spreken.
Ontheemding blijkt de grond te vormen van de huidige esthetische ervaring. (Walter Benjamin typeert de contemporaine kunst aan de hand van de shockervaring.) De angstervaring is een ervaring van ontheemding. Het accent is op de voortdurende verandering komen te liggen.
De opkomst van de massamedie veroorzaakte een communicatieve chaos en een ontologische ontwrichting. Media waren doorslaggevend in het ontbinden van gecentreerde perspectieven (het verhaal van de geschiedenis, het geloof in de vooruitgang.) In het alomtegenwoordige mediatisering van het leven demonstreerden zij dat het bestaan van een enkelvoudige of werkelijke wereld niet meer dan een fabel was.
De postmoderne esthetische ervaring is er een van een gemeenschap die een onomkeerbare pluralisering heeft ondergaan en die zich in het ideaal van de heterotopie articuleert.
Het 'onstructureren' geeft gestalte aan een nieuwe ervaring van menselijkheid, een postmodern emancipatie-ideaal dat gebaseerd kan worden op een bewustzijn van pluraliteit. In een onophoudelijk proces van verwijzingen naar andere mogelijke werelden worden de grenzen van de leefwereld voortdurend verlegd. Het subject weet vanwege deze vermenigvuldiging van (leef)stijlen en de daarmee samenhandende esthetisering van de ervaring geconfronteerd met een werkelijkheid waarin er altijd meerdere interpretatieve keuzen zullen bestaan. Het subject ontwikkeld zich door de relativiteit en contingentie van een 'zwak denken'.
Het begrip postmodern heeft iets te maken met het feit dat de samenleving er nu een is met een wijd verbreide communicatie, de samenleving van de massamedia.
Het gevoel dat de moderniteit wezenlijk voorbij is. Moderniteit gaat uit van een algemeen perspectief, waarin, zoals ten tijde van de Verlichting, de menselijke geschiedenis gezien wordt als een voortgaand proces van emancipatie, als een steeds betere realisering van het menselijke ideaal. Enkel als er de geschiedenis is kan men spreken van vooruitgang.
Het blijkt niet langer mogelijk de geschiedenis als eenheid te beschouwen, hierdoor eindigt de moderniteit. Een dergelijke opvatting van de geschiedenis vereist het bestaan van een centrum waaromheen de gebeurtenissen verzameld en geordend zijn. De unitaire geschiedenis is een voorstelling van het verleden die de heersende groepen en sociale klassen hebben geconstrueerd. Slechts dat wat relevant schijnt is vanuit het verleden doorgegeven. Er is niet één geschiedenis, maar er zijn alleen beelden van het verleden vanuit verschillende gezichtspunten. Het is een illusie te denken dat er een hoger of allesomvatten gezichtspunt zou zijn dat in staat is alle andere in zich te verenigen.
Crisis van de idee van geschiedenis -> crisis van de idee van de vooruitgang. Als de menselijke gebeurtenissen geen unitair verloop hebben, dan kun je ze ook niet langer beschouwen als een gestage ontwikkeling naar een eindpunt, waarbij een rationeel plan voor innovatie, onderwijs en emancipatie wordt verwezenlijkt. De meeste Verlichtingsdenkers, Hegel, marx, de positivisten, historici van alle gezindten, beschouwden de verwezenlijking van de beschaving, de vorming van de West-Europese mens, als de zin van de geschiedenis.
Einde van het kolonialisme en het imperialisme is ook de communicatiemaatschappij een doorslaggevende factor geweest voor zowel de ontbinding van het geschiedsbegrip als voor het einde van de moderniteit.
De massamedia heeft de postmoderne maatschappij echter niet transparanter, zelfbewuster en meer verlicht gemaakt, maar eerder complex en zelfs chaotisch. Juist in deze relatieve 'chaos' ligt onze hoop op emancipatie.
Theodor Adorno voorspelde dat de radio een algemene homogenisering van de samenleving zou bewerkstelligen, en op haar beurt de vorming van dictaturen en totalitaire regimes zou toestaan en aanmoedigen. Wat er werkelijk gebeurde, ondanks de inspanningen van monopolies en grote kapitalistische ondernemingen, was dat radio, televisie en kranten elementen werden in een algehele explosie en proliferatie van 'Weltanschauungen', van wereldbeschouwingen. Het feit dat steeds meer subculturen het woord nemen, is een onmiskenbaar gevolg van de massamedia. Het Westen bevindt zich in een explosieven situatie, alsof een klaarblijkelijk niet te stuiten pluralisering iedere unitaire opvatting van de wereld en de geschiedenis onmogelijk maakt.
Daardoor is de massamedia-maatschappij het absolute tegendeel van de meer verlichte, meer opgevoede samenleving. Door de massamedia gegeven vrijheid aan zoveel culturen en Weltanschauungen heeft het juist het ideaal van de transparante samenleving verloochend. De toename van de mogelijkheden van informatie over talloze aspecten van de werkelijkheid maakt het steeds moelijker zich een enkelvoudige werkelijkheid voor te stellen. 'Uiteindelijk wordt de werkelijkheid een fabel' voorspelling aldus Nietzsche komt uit.
Werkelijkheid is voor ons eerder het resultaat van intersectie en contaminatie van de door de media verspreide veelheid van beelden, interpretaties en reconstructies, die onderling strijdig zijn en zonder een 'centrale' coordinatie.
In de maatschappij van de media wordt het ideaal van emancipatie dat gemodelleerd is naar een helder zelfbewustzijn, een volledig bewustzijn van iemand die weet hoe de wereld in elkaar zit vervangen door een een emancipatie-ideaal gebaseerd op oscillatie, pluraliteit en de definitieve uitholling van het 'realiteitsbeginsel' zelf. Emancipatie bestaat hier in ontheemding. Veelheid van lokale rationaliteiten: etnische, seksuele, religieuze, culturele of esthetische minderheden die uiteindelijk allemaal voor zichzelf spreken. De emanicipatoire betekenis van de bevrijding van verschillen en dialecten bestaat veeleer in de algemene ontheemding die hun oorspronkelijke ontdekking begeleidt. Als ik mijn dialect spreek in een wereld van dialecten, dan zal ik mij ervan bewust zijn dat dit niet de enige taal is, maar enkel een dialect te midden van vele andere. Nietzsche noemt dit het dromen terwijl je weet dat je droomt.
Dilthey denkt dat de ontmoeting met een kunstwerk (of het verkrijgen van historische kennis) een manier is om in de verbeelding andere vormen van bestaan te ervaren, andere levensvormen dan die waarin we in onze concrete alledaagsheid opgaan. Naarmate we ouder worden, vernauwt ieder van ons zijn levenshorizon, specialiseren we ons, en sluiten we ons op in een bepaalde sfeer van affecties, interesses en bekenden. De esthetische ervaring toont ons andere mogelijke werelden en maakt ons aldus bewust van de relativiteit en contingentie van de 'werkelijke' wereld waartoe we ons hebben beperkt.
In deze pluralistische wereld te leven betekent dat we de vrijheid ervaren als een voortdurend heen en weer gaan tussen erbij horen en ontheemding. Zo'n vrijheid is problematisch. Het kost moeite die oscillatie als vrijheid te begrijpen. We hebben individueel en maatschappelijk namelijk nog steeds een diep nostalgisch verlangen naar de gesloten horizonten die zowel bedreigend als geruststellend zijn. Het bestaan valt niet noodzakelijkherwijs samen met dat wat stabiel, vast en blijvend is, maar eerder van doen heeft met de gebeurtenis, de consensus, de dialoog, de interpretatie. Zij maken het ons mogelijk die ervaring van oscillatie in de postmoderne wereld als kans te zien voor een nieuwe menselijke bestaanswijze.
De intensivering van de communicatieverschijnselen en de toenemende verspreiding van informatie ind e huidige directe verslaggeving via televisie zijn niet zomaar enkele aspecten van de modernisering, maar zijn inz ekere zin het centrum en de diepste betekenis van dat proces. De maatschappij wordt gekenmerkt door de technologieen waarover zij beschikt (McLuhan).
In plaats van zelf-transparantie, is de maatschappij van de menswetenschappen en de veralgemeniseerde communicatie de kant uitgegtaan van wat we, althans algemeen genomen, het 'fabuleren van de wereld' zouden kunnen noemen. De wereldbeelden die we via de media en de menswetenschappen ontvangen, zij het op diverse niveaus, zijn niet zomaar verschillende interpretaties van een 'werkelijkheid' die hoe dan ook 'gegeven' is, maar maken de objectiviteit van deze wereld zelf uit. "Er zijn geen feiten, alleen maar interpretaties", aldus Nietzsche, die ook heeft geschreven dat "de ware wereld uiteindeiljk een fabel ging worden."
De wereld is niet zozeer object van mogelijke 'objectieve' kennis, als wel de plaats waar symbolische systemen geproduceerd worden.
De onmythologisering van de onmythologisering kunnen we beschouwen als de eigenlijke overgang van modern naar postmodern. Probeert de 'terugkeer' van de mythe terug te brengen in de samenleving.
Naderhand gevonden opsommings structuur
http://users.ugent.be/~wbossart/p/leessels/vatti.html
Een alomvattend historisch verhaal als 'de geschiedenis' blijkt niet meer dan een ideologische illusie. Verschillende standpunten werden ingenomen. Modern-zijn wordt zo niet langer als richtinggevende waarde beschouwd. Het postmoderne denken deed daarmee van zich spreken.
Ontheemding blijkt de grond te vormen van de huidige esthetische ervaring. (Walter Benjamin typeert de contemporaine kunst aan de hand van de shockervaring.) De angstervaring is een ervaring van ontheemding. Het accent is op de voortdurende verandering komen te liggen.
De opkomst van de massamedie veroorzaakte een communicatieve chaos en een ontologische ontwrichting. Media waren doorslaggevend in het ontbinden van gecentreerde perspectieven (het verhaal van de geschiedenis, het geloof in de vooruitgang.) In het alomtegenwoordige mediatisering van het leven demonstreerden zij dat het bestaan van een enkelvoudige of werkelijke wereld niet meer dan een fabel was.
De postmoderne esthetische ervaring is er een van een gemeenschap die een onomkeerbare pluralisering heeft ondergaan en die zich in het ideaal van de heterotopie articuleert.
Het 'onstructureren' geeft gestalte aan een nieuwe ervaring van menselijkheid, een postmodern emancipatie-ideaal dat gebaseerd kan worden op een bewustzijn van pluraliteit. In een onophoudelijk proces van verwijzingen naar andere mogelijke werelden worden de grenzen van de leefwereld voortdurend verlegd. Het subject weet vanwege deze vermenigvuldiging van (leef)stijlen en de daarmee samenhandende esthetisering van de ervaring geconfronteerd met een werkelijkheid waarin er altijd meerdere interpretatieve keuzen zullen bestaan. Het subject ontwikkeld zich door de relativiteit en contingentie van een 'zwak denken'.
Het begrip postmodern heeft iets te maken met het feit dat de samenleving er nu een is met een wijd verbreide communicatie, de samenleving van de massamedia.
Het gevoel dat de moderniteit wezenlijk voorbij is. Moderniteit gaat uit van een algemeen perspectief, waarin, zoals ten tijde van de Verlichting, de menselijke geschiedenis gezien wordt als een voortgaand proces van emancipatie, als een steeds betere realisering van het menselijke ideaal. Enkel als er de geschiedenis is kan men spreken van vooruitgang.
Het blijkt niet langer mogelijk de geschiedenis als eenheid te beschouwen, hierdoor eindigt de moderniteit. Een dergelijke opvatting van de geschiedenis vereist het bestaan van een centrum waaromheen de gebeurtenissen verzameld en geordend zijn. De unitaire geschiedenis is een voorstelling van het verleden die de heersende groepen en sociale klassen hebben geconstrueerd. Slechts dat wat relevant schijnt is vanuit het verleden doorgegeven. Er is niet één geschiedenis, maar er zijn alleen beelden van het verleden vanuit verschillende gezichtspunten. Het is een illusie te denken dat er een hoger of allesomvatten gezichtspunt zou zijn dat in staat is alle andere in zich te verenigen.
Crisis van de idee van geschiedenis -> crisis van de idee van de vooruitgang. Als de menselijke gebeurtenissen geen unitair verloop hebben, dan kun je ze ook niet langer beschouwen als een gestage ontwikkeling naar een eindpunt, waarbij een rationeel plan voor innovatie, onderwijs en emancipatie wordt verwezenlijkt. De meeste Verlichtingsdenkers, Hegel, marx, de positivisten, historici van alle gezindten, beschouwden de verwezenlijking van de beschaving, de vorming van de West-Europese mens, als de zin van de geschiedenis.
Einde van het kolonialisme en het imperialisme is ook de communicatiemaatschappij een doorslaggevende factor geweest voor zowel de ontbinding van het geschiedsbegrip als voor het einde van de moderniteit.
De massamedia heeft de postmoderne maatschappij echter niet transparanter, zelfbewuster en meer verlicht gemaakt, maar eerder complex en zelfs chaotisch. Juist in deze relatieve 'chaos' ligt onze hoop op emancipatie.
Theodor Adorno voorspelde dat de radio een algemene homogenisering van de samenleving zou bewerkstelligen, en op haar beurt de vorming van dictaturen en totalitaire regimes zou toestaan en aanmoedigen. Wat er werkelijk gebeurde, ondanks de inspanningen van monopolies en grote kapitalistische ondernemingen, was dat radio, televisie en kranten elementen werden in een algehele explosie en proliferatie van 'Weltanschauungen', van wereldbeschouwingen. Het feit dat steeds meer subculturen het woord nemen, is een onmiskenbaar gevolg van de massamedia. Het Westen bevindt zich in een explosieven situatie, alsof een klaarblijkelijk niet te stuiten pluralisering iedere unitaire opvatting van de wereld en de geschiedenis onmogelijk maakt.
Daardoor is de massamedia-maatschappij het absolute tegendeel van de meer verlichte, meer opgevoede samenleving. Door de massamedia gegeven vrijheid aan zoveel culturen en Weltanschauungen heeft het juist het ideaal van de transparante samenleving verloochend. De toename van de mogelijkheden van informatie over talloze aspecten van de werkelijkheid maakt het steeds moelijker zich een enkelvoudige werkelijkheid voor te stellen. 'Uiteindelijk wordt de werkelijkheid een fabel' voorspelling aldus Nietzsche komt uit.
Werkelijkheid is voor ons eerder het resultaat van intersectie en contaminatie van de door de media verspreide veelheid van beelden, interpretaties en reconstructies, die onderling strijdig zijn en zonder een 'centrale' coordinatie.
In de maatschappij van de media wordt het ideaal van emancipatie dat gemodelleerd is naar een helder zelfbewustzijn, een volledig bewustzijn van iemand die weet hoe de wereld in elkaar zit vervangen door een een emancipatie-ideaal gebaseerd op oscillatie, pluraliteit en de definitieve uitholling van het 'realiteitsbeginsel' zelf. Emancipatie bestaat hier in ontheemding. Veelheid van lokale rationaliteiten: etnische, seksuele, religieuze, culturele of esthetische minderheden die uiteindelijk allemaal voor zichzelf spreken. De emanicipatoire betekenis van de bevrijding van verschillen en dialecten bestaat veeleer in de algemene ontheemding die hun oorspronkelijke ontdekking begeleidt. Als ik mijn dialect spreek in een wereld van dialecten, dan zal ik mij ervan bewust zijn dat dit niet de enige taal is, maar enkel een dialect te midden van vele andere. Nietzsche noemt dit het dromen terwijl je weet dat je droomt.
Dilthey denkt dat de ontmoeting met een kunstwerk (of het verkrijgen van historische kennis) een manier is om in de verbeelding andere vormen van bestaan te ervaren, andere levensvormen dan die waarin we in onze concrete alledaagsheid opgaan. Naarmate we ouder worden, vernauwt ieder van ons zijn levenshorizon, specialiseren we ons, en sluiten we ons op in een bepaalde sfeer van affecties, interesses en bekenden. De esthetische ervaring toont ons andere mogelijke werelden en maakt ons aldus bewust van de relativiteit en contingentie van de 'werkelijke' wereld waartoe we ons hebben beperkt.
In deze pluralistische wereld te leven betekent dat we de vrijheid ervaren als een voortdurend heen en weer gaan tussen erbij horen en ontheemding. Zo'n vrijheid is problematisch. Het kost moeite die oscillatie als vrijheid te begrijpen. We hebben individueel en maatschappelijk namelijk nog steeds een diep nostalgisch verlangen naar de gesloten horizonten die zowel bedreigend als geruststellend zijn. Het bestaan valt niet noodzakelijkherwijs samen met dat wat stabiel, vast en blijvend is, maar eerder van doen heeft met de gebeurtenis, de consensus, de dialoog, de interpretatie. Zij maken het ons mogelijk die ervaring van oscillatie in de postmoderne wereld als kans te zien voor een nieuwe menselijke bestaanswijze.
De intensivering van de communicatieverschijnselen en de toenemende verspreiding van informatie ind e huidige directe verslaggeving via televisie zijn niet zomaar enkele aspecten van de modernisering, maar zijn inz ekere zin het centrum en de diepste betekenis van dat proces. De maatschappij wordt gekenmerkt door de technologieen waarover zij beschikt (McLuhan).
In plaats van zelf-transparantie, is de maatschappij van de menswetenschappen en de veralgemeniseerde communicatie de kant uitgegtaan van wat we, althans algemeen genomen, het 'fabuleren van de wereld' zouden kunnen noemen. De wereldbeelden die we via de media en de menswetenschappen ontvangen, zij het op diverse niveaus, zijn niet zomaar verschillende interpretaties van een 'werkelijkheid' die hoe dan ook 'gegeven' is, maar maken de objectiviteit van deze wereld zelf uit. "Er zijn geen feiten, alleen maar interpretaties", aldus Nietzsche, die ook heeft geschreven dat "de ware wereld uiteindeiljk een fabel ging worden."
De wereld is niet zozeer object van mogelijke 'objectieve' kennis, als wel de plaats waar symbolische systemen geproduceerd worden.
De onmythologisering van de onmythologisering kunnen we beschouwen als de eigenlijke overgang van modern naar postmodern. Probeert de 'terugkeer' van de mythe terug te brengen in de samenleving.
Naderhand gevonden opsommings structuur
http://users.ugent.be/~wbossart/p/leessels/vatti.html
donderdag 31 maart 2011
Understanding media
Yesterday I read the first chapter Medium is the Message and selected some things I found interesting.
Understanding Media
The "medium is the message" because it is the medium that shapes and controls the scale and form of human association and action.
The "content" of any medium blinds us to the charachter of the medium.
Electrical light is a medium without "content". p9 UM The extensions of man, McLuhan
Cubism announced that the medium is the message. p13
Oral and intuitive oriental culture <-> Rational (uniform, continuous, segmential), visual European patterns of experience. p16
As we become more aware of the effects of technology on psychic formation and manifestation, we are losing all confidence in our right to assign guilt. p17
Our conventional response to all media, namely that it is how they are used that counts, is the numb stance of the technological idiot. The "content" of a medium is like the juicy piece of meat carried by the burglar to distract the watchdog of the mind. ... The serious artist is the only person able to encounter technology, just because he is an expert aware of the changes in sense perception. p19
We become what we behold. p20
Cotton and oil, like radio and tv, become "fixed charges" on the entire psychic life of the community. p22
"No one can shield himself from such an influence". CG Jung on Romans and slaves. Contributions to analytical psychology, London, 1928
________
The term media event is an indication that in a postmodern world we can no longer rely on a stable relationship or clear distinction between a "real" event and its mediated representation. John Fiske, Media Matters
Understanding Media
The "medium is the message" because it is the medium that shapes and controls the scale and form of human association and action.
The "content" of any medium blinds us to the charachter of the medium.
Electrical light is a medium without "content". p9 UM The extensions of man, McLuhan
Cubism announced that the medium is the message. p13
Oral and intuitive oriental culture <-> Rational (uniform, continuous, segmential), visual European patterns of experience. p16
As we become more aware of the effects of technology on psychic formation and manifestation, we are losing all confidence in our right to assign guilt. p17
Our conventional response to all media, namely that it is how they are used that counts, is the numb stance of the technological idiot. The "content" of a medium is like the juicy piece of meat carried by the burglar to distract the watchdog of the mind. ... The serious artist is the only person able to encounter technology, just because he is an expert aware of the changes in sense perception. p19
We become what we behold. p20
Cotton and oil, like radio and tv, become "fixed charges" on the entire psychic life of the community. p22
"No one can shield himself from such an influence". CG Jung on Romans and slaves. Contributions to analytical psychology, London, 1928
________
The term media event is an indication that in a postmodern world we can no longer rely on a stable relationship or clear distinction between a "real" event and its mediated representation. John Fiske, Media Matters
dinsdag 29 maart 2011
Tree of knowledge v2
Today I blew off the speck of dust from my good old 3ds max 5.1, dug up my 3d skills and put it to good work.
So I already had this idea of a transparent glass mold of a tree as a reaction on the metaphor of the tree of knowledge, that follows a hierarchical structure. Instead of the rhizome I thought of a mold, without the actual tree. A hollow split tree, because the source of knowledge is lacking in Postmodern life. It is fragmented as well, as it is possible to see multiple trees at once from every point of view. With two of them it makes it easy to imagine that you can to put the mold together to form your own knowledge, your own view on the world, your own perspective, your own solid tree.
It would be nice if I could realize a small scale version, but for now I have to do it with these:
So I already had this idea of a transparent glass mold of a tree as a reaction on the metaphor of the tree of knowledge, that follows a hierarchical structure. Instead of the rhizome I thought of a mold, without the actual tree. A hollow split tree, because the source of knowledge is lacking in Postmodern life. It is fragmented as well, as it is possible to see multiple trees at once from every point of view. With two of them it makes it easy to imagine that you can to put the mold together to form your own knowledge, your own view on the world, your own perspective, your own solid tree.
It would be nice if I could realize a small scale version, but for now I have to do it with these:
maandag 28 maart 2011
The blind men and the elephant
American poet John Godfrey Saxe (1816-1887) based this poem on a fable that was told in India many years ago. It is a good warning about how our sensory perceptions can lead to some serious misinterpretations; especially, when the investigations of the component parts of a whole, and their relations in making up the whole, are inadequate and lack co-ordination. The underlying principle is that reality is based on one’s perspective.
It was six men of Indostan
To learning much inclined,
Who went to see the Elephant
(Though all of them were blind),
That each by observation
Might satisfy his mind.
The First approach'd the Elephant,
And happening to fall
Against his broad and sturdy side,
At once began to bawl:
"God bless me! but the Elephant
Is very like a wall!"
The Second, feeling of the tusk,
Cried, -"Ho! what have we here
So very round and smooth and sharp?
To me 'tis mighty clear
This wonder of an Elephant
Is very like a spear!"
The Third approached the animal,
And happening to take
The squirming trunk within his hands,
Thus boldly up and spake:
"I see," quoth he, "the Elephant
Is very like a snake!"
The Fourth reached out his eager hand,
And felt about the knee.
"What most this wondrous beast is like
Is mighty plain," quoth he,
"'Tis clear enough the Elephant
Is very like a tree!"
The Fifth, who chanced to touch the ear,
Said: "E'en the blindest man
Can tell what this resembles most;
Deny the fact who can,
This marvel of an Elephant
Is very like a fan!"
The Sixth no sooner had begun
About the beast to grope,
Then, seizing on the swinging tail
That fell within his scope,
"I see," quoth he, "the Elephant
Is very like a rope!"
And so these men of Indostan
Disputed loud and long,
Each in his own opinion
Exceeding stiff and strong,
Though each was partly in the right,
And all were in the wrong!
MORAL.
So oft in theologic wars,
The disputants, I ween,
Rail on in utter ignorance
Of what each other mean,
And prate about an Elephant
Not one of them has seen!
woensdag 23 maart 2011
Question
What kinds of narrative techniques exist in conveying the idea that the individual's interpretation of reality becomes fragmented due to the increasing presence of technologically mediated representations of reality and the increasing role it plays in their lives?
Does the individual's interpretation of reality become fragmented due to the increasing presence of technologically mediated representations of reality?
Operationalization
Interpretation of reality = measured in cognitive maps or mental models: a representation of external reality or explanation of someone's thought process about how something works in the real world.
My vision of reality
Reality is dependent on interpretation. It is constructed as the mind tries to understand its own particular and personal reality. Reality only comes into being through our interpretations of what the world means to us individually. What appears to us is a multitude of overlapping and conflicting perspectives. There is not one true reality. We can only experience reality fragmentary. The increasing presence and the increasing role technologically mediated representations of reality play in our lives increases the fragmentary experience of reality.
Fragmentation = the end of (hi)story, no single metanarrative can explain social reality as a whole. Rhizome, the opposite of the metaphor 'the tree of knowledge' indicating that knowledge has been organized by systematic and hierarchical principles, is a model of non-hierarchical lines that connect with others in random, unregulated relationships.
Narrative techniques
themes:
pastiche
surface appearance
decentring of the subject
metafiction or hypermediacy (self referentiality/reflexivity)
techniques:
collage
stream of consciousness
cut-up
Technologically mediated representations:
simulations (causing hyperreality)
overwhelming flux of images, codes and models
undermining the reference of the image to reality
Does the individual's interpretation of reality become fragmented due to the increasing presence of technologically mediated representations of reality?
Operationalization
Interpretation of reality = measured in cognitive maps or mental models: a representation of external reality or explanation of someone's thought process about how something works in the real world.
My vision of reality
Reality is dependent on interpretation. It is constructed as the mind tries to understand its own particular and personal reality. Reality only comes into being through our interpretations of what the world means to us individually. What appears to us is a multitude of overlapping and conflicting perspectives. There is not one true reality. We can only experience reality fragmentary. The increasing presence and the increasing role technologically mediated representations of reality play in our lives increases the fragmentary experience of reality.
Fragmentation = the end of (hi)story, no single metanarrative can explain social reality as a whole. Rhizome, the opposite of the metaphor 'the tree of knowledge' indicating that knowledge has been organized by systematic and hierarchical principles, is a model of non-hierarchical lines that connect with others in random, unregulated relationships.
Narrative techniques
themes:
pastiche
surface appearance
decentring of the subject
metafiction or hypermediacy (self referentiality/reflexivity)
techniques:
collage
stream of consciousness
cut-up
Technologically mediated representations:
simulations (causing hyperreality)
overwhelming flux of images, codes and models
undermining the reference of the image to reality
Abonneren op:
Posts (Atom)